συγκλιτισμός

ο, Ν

ιατρ. θέση τής κεφαλής τού εμβρύου κατά τον τοκετό, τέτοια που τα δύο βρεγματικά ογκώματα να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο αναφορικά με το οριζόντιο επίπεδο τής λεκάνης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. synclitisme (< συγκλίνω)].